Superponiranjem vremenskih slojeva nastaju fizički i kulturološki konglomerati kao refleksne povijesno-urbane cjeline. Unutar tih različitih slojeva ljudski život, potrebe i aktivnosti prila­go­đa­vaju se i izražavaju duh vremena i prostora. Pri tome “pozitivni” i “negativni” prostori te strukture gotovo ravnopravno određuju oblike ponašanja u spletu javno-privatno. Trgovi, te cezure u urbanom kontinuumu, pri tome kao arhitektonska, prostorna i scenografska kompozicija postaju središte života.

Samoborski Trg kralja Tomislava, dominantan javni prostor tog gradića sjeverozapadne Hrvat­ske, svojim prostornim kvalitetama i mnogostrukim značenjima objedinjuje najrazličitije aktivnosti, od samoborske “špice” do tradicionalnog karnevala. Ovaj je prostor svojom genezom, morfologijom i topografijom odraz srednjovjekovnog ljevkastog proširenja, današnje Livadićeve i Kleščićeve ulice, za potrebe trgovačkog i javnog karaktera.